The ego has stranded…..and life goes on

Leef je je leven dankzij ego of leef je je leven ondanks ego?

Een vraag die me al een tijdje bezighoudt. Vorig weekend bracht ik door met mijn lieve neefje en nichtjes. Een van mijn nichtjes, een beginnend puber (en ze is er al heel erg goed in) doet mij sterk denken aan de tijd dat ik nog jong was. Ik zie haar geworstel en weet nog zo goed hoe ik me toen voelde. Ik was ongelooflijk druk om ‘Eef’te zijn, om ‘Eef’ vorm te geven. Een speciaal meisje met speciale eigenschappen.

Maar dan wel binnen de veilige kaders van het vriendinnenclubje natuurlijk. Als ik foto’s van die tijd bekijk, lach ik me rot, we zien er allemaal precies hetzelfde uit! Maar oh, wat was het belangrijk om ‘iemand’ te zijn.

En als ik ’s ochtends naar mijn werk rijd, zie ik slierten meisjes fietsen met allemaal hetzelfde lange haar, dezelfde sneakers en een bepaalde manier van tassen dragen en telefoons vasthouden. Ik kan er smakelijk om lachen. Ooit fietste ik daar tussen en dacht dat ik anders was.

De ontwikkeling van ego begint vanaf het moment dat je geboren wordt (en misschien al wel daarvoor). Naarmate je opgroeit, word je iemand. Je krijgt een eigen kleur als het ware. Je groeit op in bepaalde omstandigheden, bij bepaalde ouders, naast bepaalde buren, tussen broertjes en zusjes of juist niet. En al die omstandigheden hebben invloed op wie je wordt. Je reageert op al die omstandigheden en ervaringen en dat bepaalt je zelfbeeld en je wereldbeeld. Je ontwikkelt een ego, een antwoord op al die omstandigheden en een manier om er te zijn, om iemand te zijn.

Zo leert een paar uurtjes shoppen met mijn nichtje hoe belangrijk het is dat het shirt op één punt in de broek moet en hoe een knotje hoog op het hoofd moet. Het lijkt van levensbelang en afwijken is geen optie. En dan hebben we het alleen nog maar over de buitenkant van ego. Binnenin ons werkt dat natuurlijk precies zo. Ik zie ego als een begrenzing die je onbewust en ook bewust aan jezelf stelt. ‘Zo ben ik niet, zo doe ik niet, en zo juist weer wel’, dat is waar ego uit is samengesteld. Het geeft duidelijkheid, het is veilig en vertrouwd. Zo snap je de wereld en jezelf.

Ego heeft echter ook een keerzijde. Terwijl je opgroeit, raak je zó gehecht aan het ego, dat je denkt dat je dat bent! En ben je bereid om dit ego koste wat kost in stand te houden! Zo had ‘Ego-Eef’ ooit besloten dat zij iemand was die niet van vis hield. Gewoon niet! ‘Ik (ego) eet geen vis. Nooit!’ Op de één of andere manier werd dat heel belangrijk en moest dat ook steeds bevestigd worden. Het gaf mij vorm en het was lekker duidelijk. Pas jaren laten ontdekte ik dat ik vis eigenlijk heel erg lekker vond……Het voelde bijna vernederend om dat te moeten bekennen. Mijn ego heeft nog best een tijdje volgehouden dat het toch niet lekker was…….

En dat vasthouden aan een ‘idee’ van wie je bent is ook juist de taak van het ego: het ego houdt niet van veranderingen en uitdagingen. Het wil je beschermen tegen nieuwe dingen, tegen het onbekende… Het wil je eigenlijk tegen alles beschermen wat ertoe zou kunnen leiden dat jij je bewust wordt van wat je ego eigenlijk doet. Het wil je beschermen tegen de ontmaskering van zichzelf.

Ik hou eigenlijk best wel van mijn ego. Ik vind haar lief en vermakelijk. Al dat geploeter en gedoe! Vroeger had ik een hekel aan mezelf en wilde ik veranderen en verbeteren. Ik wilde een perfecter ego ontwikkelen. Tegenwoordig kijk ik gewoon naar wat er allemaal voorbij komt. Ik hecht me niet meer zo aan de beelden die ik van mezelf heb. Ik zie veranderingen optreden en ik laat ze gebeuren. Ik zet mezelf niet meer vast. Op een bepaalde manier is mijn ego voor mijzelf door de mand gevallen.

En dat voelt heel erg goed want ik ben lang niet meer zo bang. De ruimte, de vrijheid, het echte leven dient zich aan en niet alleen maar een ‘beeld’ van hoe ik me in het leven zou moeten bewegen. En ik ben er nog steeds, ook zonder het benauwde ego. En dat maakt me blij en gelukkig.

En ik zie voortdurend voorbeelden van mensen in onze trainingen die ontdekken dat ze niet hun ego zijn maar dat ze een ego hebben. En als ze eenmaal hebben ontdekt dat ze niet hun ego zijn, kunnen ze gaan kiezen en dat maakt ze blij en vrij. Ze gaan dan leven ondanks hun ego en dat is echt iets anders dan je leven leiden dankzij ego.

Op de vrijheid!
Eef Bruggink

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *